İçimizdeki Çocuk

Her insanın içinde büyümeyen bir çocuk vardır, kimi zaman yaramazlık yaparız kimi zaman ise suçluluk psikolojisiyle dudak büzer, ona buna çatarız… Biliyor musunuz ben hiç yaşamadım çocukluğumu… Ne bir masal anlattılar bana uyumam için ne de başımı okşadılar yatırıp dizlerine… Belki bu yüzdendir hiç masal bilmeyişim. Her uyku saati geldiğinde hep azar işitip ağlayarak uykuya dalmışımdır hep…

Şimdilerde o günlerden kalan bir söz kulağımı tırmalar uykuya dalarken; ”Lannn sen daha uyumadın mı, yat zıbar gelmeyeyim yanına ” der birileri sürekli… Çocukluk anılarım olmuştur artık benim bu sözler, kimisi çocuğuna masallar okurken geceleri… Ben sabahı beklemişim ağlayarak sessizce ama hıçkırarak…

Ve bugün yeniden çocuk olmak istiyorum ben ama içimdeki çocuk büyümüş olsa gerek, bir kardeş istemiyor bilmiyorum neden… Siz, siz olun içinizdeki çocuğun sizle büyümesine izin vermeyin benim gibi… Büyüdükçe büyüyor çünkü sorunları, dertleri, çileleri…